مجازات تهمت و افترا به دیگران زدن چیست؟

تهمت و افترا اصلاحی حقوقی به معنای این است که شخصی جرمی را به دیگری نسبت بدهد و توانایی اثبات آن را نداشته باشد. در واقع شخص تهمت زننده، برای متهم کردن دیگران وسایل و یا ادوات جرم را به گونه ای به فردی منتسب کند و هدف آن بردن آبروی فرد و خدشه وارد کردن به حیثیت شخص است.

در حقیقت این جرم زمانی محقق می شود که فردی که تهمت زده است نتواند جرایم شخصی که به آن تهمت زده است را ثابت کند. در صورتی که شخص نتواند جرم را اثبات کند به غیر از مواردی که موجب حد باشد، مجرم شناخته شده به یک ماه تا یک سال حبس و تا ۷۴ ضربه شلاق یا یکی از این ها حسب مورد محکوم خواهد شد. برای مشاوره با یک وکیل کیفری خبره با وکلای آفتاب تماس بگیرید.

انواع افترا و تهمت

در قانون مجازات افترا و تهمت به دو نوع تفسیم می شوند:

• افترای قولی
• افترای فعلی یا عملی

تهمت و افترای قولی، نسبت دادن جرمی به دیگران از طریق لفظی و یا از طریق رسانه ها و شبکه های اجتماعی و مجازی و یا از طریق رسانه ها و اوراق چاپی است.

تهمت و افترای فعلی یا عملی، که در این نوع فرد افترا زننده با قصد متهم کردن شخص دیگری، با قصد و اراده خود وسیله و یا آلات جرم را در محل کار منزل و یا در جیب و لباس او قراردهد به گونه ای که این وسایل و ادوات موجبات تعقیب جزایی آن فرد را فراهم کند.

شرایط تحقق جرم

شرایط تحقق جرم افترا مطابق ذیل است:

انتساب جرم به دیگری:

این ماده از انتساب جرم به شخص دیگر سخن گفته یعنی فرد تهمت زننده باید عملی را به فرد دیگر منتسب کند که آن عمل در قانون مجرمانه در نظر گرفته می شود. اگر در قانون مجازات عملی که فرد انجام داده جرم محسوب نشود. فرد مرتکب به جرم توهین و هتک حرمت شده است. لازم به ذکر است استفاده از واژه “کسی” در این ماده مربوط به اشخاص حقیقی می شود و شامل اشخاص حقوقی نمیباشد.

صراحت انتساب:

یعنی شخصی که تهمت زده است باید صریحاً امری را که مطابق قانون مجازات جرم است را به کسی نسبت دهد. مثلا گفتن واژه بزهکار و یا خلافکار برای تحقق جرم کافی نیست و می تواند در دسته جرم توهین قرار گیرد. اما اگر به عنوان مثال شخص به صورت واضح تهمتی مانند مرتکب شدن به قتل و یا کلاهبرداری کردن به کسی بزند در صورت اثبات مجرم شناخته خواهد شد.

عدم اثبات جرم:

در صورتی که فرد تهمت زننده نتواند جرم انتسابی را به اثبات برساند. مرتکب جرم تهمت و افترا شده است.

تفاوت تهمت زدن و توهین کردن

از مسائل مهم در زمینه تعیین مجازات برای تهمت زدن، تشخیص آن از توهین است. در واقع تهمت یکی از حالت های توهین است که ممکن است اشخاص در تشخیص آن دچار خطا بشوند. این دو تفاوت هایی در وجه حقوقی دارند.

در قانون مجازات جرم توهین با جرم تهمت و افترا متفاوت می باشد، هر چند که ممکن است به عنوان مترادف هم استفاده شوند. جرم توهین در واقع به معنی نسبت دادن یک امر موهون به شخصی به قصد کسر شان و خفیف کردن آن فرد است. مجازات برای توهین به افراد عادی اگر موجب قذف نباشد فرد توهین کننده محکوم به ۷۴ ضربه شلاق است و یا ممکن است محکوم به پرداخت جریمه نقدی تا یک میلیون ریال شود.

مجازات توهین به افراد حقوقی و یا مامورین می تواند برای فرد توهین کننده سه تا شش ماه حبس و یا حتی ۷۴ ضربه شلاق و پرداخت جریمه نقدی داشته باشد. در اثبات جرم تهمت باید عملی که به شخص نسبت داده شده در قانون جرم تلقی شود و فرد تهمت زننده با علم وآگاهی قبلی بر نادرست بودن آن را به فرد منتسب کرده باشد. در نهایت در صورتی فرد می تواند شکایت خود را برای جرم تهمت تنظیم کند که شامل این دو باشد.

ارکان و اجزای قانونی افترا

تهمت زننده جرمی را کاملاً واضع و صریح به شخص دیگری نسبت بدهد. جرمی که ادعا شده دروغی و واهی بوده و حقیقت نداشته باشد و در قانون مجازات جرم تلقی شود. تهمت زننده با انگیزه و هدف قبلی برای متضرر کردن شخص به او جرمی را نسبت بدهد. در صورتی که فردی از روی عصبانیت و ناراحتی به کسی بگوید دزد و یا قاتل و.. جرم آن توهین است.

مراحل شکایت و تعیین مجازات تهمت و افترا

بعد از وقوع جرم افترا شاکی می تواند در صورت کذب بودن ادعا برای مجازات مجرم اقدام به طرح شکایت علیه فرد تهمت زننده کند. مطابق قانون، شاکی مراتب شکایت خود را به دادگاه ارسال می کند. در واقع اثبات ادعای تهمت با شاکی است و اگر با استناد به مدارک ارائه شده مشخص شود که فرد تهمت زده است خوانده مجرم شناخته می شود.

درنهایت باید لایحه جرم تهمت و افترا به وسیله ثبت در دفاتر قضایی به دادگاه کیفری تقدیم شود. بعد از تشخیص قاضی مبنی بر مجرم بودن خوانده با توجه به ماده ۶۹۹ قانون، مجرم به یک ماه تا یک سال حبس و یا به ۷۴ ضربه شلاق محکوم خواهد شد و در صورت اثبات تهمت و با افترای فعلی به شش ماه تا سه سال حبس محکوم خواهد شد.

مزایای استفاده از وکیل برای تهمت و افترا توسط وکیل دادگستری

• مدت زمان برای اثبات جرم کوتاهتر می شود.
• در صورتی که وکیل پیگیر پرونده شاکی باشد شاکی نیاز به حضور در دادگاه ندارد.
• وکیل می تواند بدون نیاز به حضور شاکی، رضایت و یا عدم رضایت شاکی را اعلام نماید و نیازی به حضور شاکی در دادگاه نیست.